İnsan bezen inanmaq isteyir...Olmadıq şeylerde teselli tapmaq, ümidlerine sığınmaq, xeyallarında yaşamaq isteyir.İnsan bezen yorğunluyla inancını itirir.Her şeyin qırıldığı bir anda üreyindeki işığa sarılır.Gözleri dolur bezen insanın ama gülüşüne sığınır.Ve her günün sonunda yeni bir sabahına gözlerini açır,ümidine doğru addımlayır...İnsan "bezen"lerle yaşar, "kaşki"lerle ölür...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder